خبر درگذشت جناب آقای جلال طالبانی، رئیس جمهور پیشین و فقید کشور دوست و برادر عراق موجب تاثر و تالم عمیق اینجانب شد. 
و از آدم ها و رفتار های پر از خشونت و بی رحمی که درندگان در حق هم نوعان خود مرتکب نمی شوند،و این اشرف مخلوقات به آسانی در حق هم نوعان خود انجام می دهدبیزار می شوم .از آدم بودن و انسان بودن خود شرم دارم.شقاوت بی رحمی ظلم و ستم تا کی؟بابت چه چیز؟آیا جهانیان با وجود این همه رسانه ها و امکانات و مشاهده ی هزاران صحنه ی دلخراش ازجنایات به خود نمی آیند؟چرا دیدگان سران دموکراسی و حقوق بشر کور و نابینا شده،چرا گوش هایشان کر شده و فریاد ستم دیدگان را نمی شنوند.
شورای امنیت و سازمان ملل چه کاره اند ؟ و هدف از تاسیس خود را چگونه توجیه می کنند؟به راستی بی عدالتی غوغا می کند تقسیم نابرابرسرمایه ها و امکانات زندگی و معیشت در جوامع مختلف گرسنگی و قحطی و خشکسالی در گوشه ای و عیاشی و خوش گذرانی در گوشه ای دیگر،در گوشه ای عده ای با فراهم بودن انواع امکانات از خوش گذرانی خسته می شوند و دچار افسردگی می شوند و دست به خودکشی می زنند.
در گوشه ای دیگر گروهی از گرسنگی و تشنگی و سوء تغذیه و بیماری های لا علاج رنج می برند.و کمترین امکانات اولیه ی زندگی برایشان فراهم نیست.و در نهایت مظلومیت بدون اینکه از نعمت های این دنیا بهره ای ببرند مظلوم به دنیا می آیند و مظلوم از دنیا می روند.جنگ نفت و جنگ گاز و جنگ اب و جنگ قدرت و جنگ دین و جنگ مذهب و …. همه ی این ها دست به دست هم داده اند تا انسان بودن و انسانیت فراموش شود.تا فریاد مظلومیت و دادخواهی آوارگان با تن های رنجور و پاهای وخسته و گرسنه و تشنه شنیده نشود.و فراموش شود که:
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی
به راستی از آدم های حیوان صفت خسته ام و باز هم می گویم از انسان بودن شرمنده ام آیا روزی خواهد آمد که از این گفته ی خود پشیمان شوم؟.و دنیا را طوری دیگر مشاهده کنم.آیا روزی خواهد آمد که برخلاف این گفته باشد؟:
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می نشود جسته ایم ما گفت آنک یافت می نشود آنم آرزوس
درباره این سایت